Nog een paar weken. En dan vindt alweer de zevende Tandemtocht Keistad plaats.
Het aantal aanmeldingen is inmiddels al meer dan 65. Al aardig wat maar we hebben het aantal van 80 (het maximum aantal dat we kunnen managen) nog niet bereikt. En er zijn nog voldoende voorfietsers beschikbaar! Dus grijp deze kans om je nog aan te melden. In deze nieuwsbrief staan wij stil bij het vertrek uit ons bestuur van Cees van den Heuvel. Cees heeft zich zowat 10 jaar met hart en ziel ingezet voor de TandemTocht. En onder meer dankzij die inzet is het elk jaar weer een succes geworden. In dit interview wordt door Cees uitgebreid teruggekeken op de afgelopen periode. Hieronder tref je daar een samenvatting van.
Interview met Cees van den Heuvel.
Hoe ben je bij het bestuur van de TandemTocht gekomen Cees?
Ja, dat is een heel verhaal, vertelt Cees. Een buurvrouw, met wie ik zong in het plaatselijke koor, heeft mij toentertijd gestrikt om mee te fietsen als voorfietser voor de voorganger van de huidige tandemtocht. En dat heb ik tweemaal gedaan. En toen de organisatoren daarvan te kennen gaven dat zij ermee stopten en geen geschikte opvolgers konden vinden, toen ben ik samen met een paar anderen de uitdaging aangegaan om de traditie van de jaarlijkse tandemtocht voort te zetten onder een nieuwe naam. En die naam werd Stichting TandemTocht Keistad die op 12 nov. 2015 is opgericht.
Welke taken voerde je uit? Verschillende. Een belangrijke taak was die van penningmeester. Met name de eerste jaren was het een hele uitdaging om voldoende geld binnen te krijgen om de beslissing te nemen om de tocht door te laten gaan. Immers, de deelnemers betalen wel iets maar dat is maar zo een 15% van het benodigde budget. Dus de rest moesten we proberen binnen te krijgen via de sponsors. En gelukkig is dat altijd gelukt. Een mooie opsteker was dat we na een jaar of drie meededen met een prijsvraag van de ING bank. Wanneer je voldoende steun kreeg voor je doel zou je in aanmerking komen voor een mooie prijs. Dus toen hebben we heel wat mensen gemobiliseerd met het verzoek ons te steunen. En we kregen toen ook te horen dat we een prijs hadden gewonnen en werden uitgenodigd op het ING kantoor in Bussum.En tot onze grote verrassing wonnen we toen de hoofdprijs van € 5.000,-! Ja, dat was een mooie opsteker voor deze penningmeester, vertelt Cees, vol trots! Mijn tweede taak was het uitzetten van de tocht over een afstand van ongeveer 45 km, vertelt Cees. Elk jaar moet er een ander traject worden uitgezet. De eerste uitdaging daarbij is om een geschikte locatie te vinden waar men een goede lunch wil verzorgen voor een redelijke prijs. En als die locatie er eenmaal was, dan werd de rest van het traject ingevuld, inclusief de rustplekken op een kwart en op driekwart van het traject. Omdat ik vrij goed bekend ben in Amersfoort en omgeving en voor mijn werk ook dagelijks op de weg zit, vond ik het altijd een mooie uitdaging om weer een ander traject uit te zoeken. Daarnaast was ik ook vaak bezig om allerlei mensen te regelen die ons konden helpen bij het evenement zelf. Gelukkig heb ik in Hoogland een aardig netwerk en kon daar dus mooi gebruik van maken. Zo heb ik onder meer via Nico van Middelaar de verkeersbegeleiders geregeld.
En wat vond je de mooiste tocht? Ja, ik vond ze eigenlijk allemaal wel mooi en aardig vertelt Cees. Elke tocht had zijn specifieke kenmerken. Maar als ik er één moet aanwijzen is dat wel de tocht naar Putten, door veel bossen en mooie landschappen. Met als kers op de taart die prachtige lunchlocatie Schovenhorst daar midden in het bos.
Ik heb één maal de fout gemaakt dat ik een tocht uitzette door vrij druk gebied met veel wegen en druk verkeer, vertelt Cees. En toen besefte ik me onvoldoende dat slechtziende mensen veel gevoeliger zijn voor lawaai. Na die tocht werd ik daar ook duidelijk op gewezen (hoe haal je het in je hoofd om die tocht door de Bunschoter straat te laten lopen?) en daarna heb ik altijd geprobeerd de tocht door rustig gebied te laten gaan.
Wat is je mooiste herinnering? Dat zijn er vele. Maar één herinnering staat mij nog helder voor ogen, vertelt Cees. Het weer is altijd een belangrijke factor voor het doen slagen van de dag. En tot op heden heeft het totaal niet tegen gezeten. Eén van de eerste tochten hadden we schitterend mooi weer, en toen hadden we als derde pauzeplek het chauffeurscafé aan de Tweede Steeg net aan de zuidkant van Amersfoort. En toen scheurde opeens de hemel open en kwam er een zware bui naar beneden. Vele mensen gingen toen schuilen onder de vrachtwagens die daar op het parkeerterrein stonden. Maar sommigen die dat niet haalden werden ook kleddernat. Maar omdat het prachtige weer direct weer terugkwam genoot iedereen volop en heb ik niemand horen mopperen.
Tijdens de tocht die door Bunschoten Spakenburg liep en waarbij de Eem met een pontje moest worden overgestoken was het ook prachtig weer, gaat Cees verder. Toen is zelfs besloten een plaatselijke hardloopwedstrijd vanwege de hitte niet door te laten gaan. Maar gelukkig kon de fietstocht, omdat je dan onderweg toch meer koelte opsnuift, gewoon doorgaan. Wel hebben we toen ook onderweg extra water uitgedeeld en toen werd ook voor het eerst ieder getrakteerd op het ijsje van de firma Henk Mink uit Bunschoten. Net als de van Dobbe kroket die op het eind altijd wordt uitgedeeld is dit een traditie waar zeer aan wordt gehecht en waar we nu dus aan vast zitten!.
Tot slot, wat heb je geleerd, waarom verlaat je ons en wat zijn je tips voor de toekomst? Ik heb geleerd dat ik dankbaar ben dat ik als voorfietser kan functioneren. Gezondheid is ontzettend belangrijk en mijn respect voor de mensen met beperkingen is alleen maar gegroeid. Ik vond het ook leuk dat je de deelnemers beter leert kennen. Velen ervan kom je elk jaar weer tegen en daarmee haal je dan herinneringen op en bouw je een band.
Elke keer weer was ik blij wanneer iedereen op het eind van de dag weer heelhuids terugkeerde. En vaak was dat ook nog met een grote grijns op het gezicht. Daar doe je het allemaal voor dacht ik toen vaak.
Cees vertelt dat hij elke keer weer andere uitdagingen zoekt in het leven. Ik heb dit nu zowat tien jaar gedaan, het draaiboek ligt elk jaar voor 90% vast (op de route na) dus ik zoek dan weer nieuwe uitdagingen. Maar ik blijf geïnteresseerd vertelt Cees, en in elk geval fiets ik de komende tocht weer mee. Als tip voor de toekomst zegt Cees: “houdt het gezellig en zorg voor een goede sfeer. Dan moet het goed komen. Daarnaast zou het mooi zijn als er meer jonge mensen gaan deelnemen”.
Cees vertelt verder: “voor mij was het een prachtige ervaring. Het kostte me niet veel tijd, alleen in de periode van januari tot en met mei ongeveer een halve dag per week. Maar je krijgt er veel voor terug. Ik had het voor geen prijs willen missen!”.
Vooruitblik, waarheen?
In de vorige nieuwsbrief hebben we al aangegeven in welke richting de komende tocht gaat. Cees is er opnieuw in geslaagd een prachtige lunchlocatie te regelen. Midden in de bossen met uitzicht op een groot golfveld.
Wij kijken er naar uit je op 25 Mei te begroeten.
Dus tot 25 Mei!